گفتم لمسم کن. گفتی دستت را بگیرم کافی‌ست؟
گفتم کنارم باش. گفتی به وقت خواب عالی‌ست.
گفتم نیازت دارم. گفتی نیازت زیادی‌ست.
گفته هایم را شنیدی اما نفهمیدی.
من مانده‌ام و دهانی که از شنیده نشدن خسته‌است.
وجودم از کنارت بودن زده شده.
روحم از روحِ نامردت آنقدر زخم خورده‌است که جای سالم برایش نمانده.
قرار نبود نقطه ضعفم باشی اما شدی.
من نقطه قوتی ندارم و تو، اگر همینطور پیش بروی نقطه ضعفی خطرناک می‌شوی.
نمانی
به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط
دسته‌ها
- جلساتِ درمان (13)
- خدا (12)
- راه‌پیما (1)
- شعر (4)
- فشن (2)
- مدنویسی (2)
- وبلاگ (189)
- آزادانه (107)
- برای مادرم (1)
- توسعه فردی (22)
- چالش (20)
- داستان (42)
- فیلم سینمایی (2)
- مصاحبه (1)
- مطالعه (7)
- مقاله (15)
- نامه (17)
- یادداشت‌نویسی روزانه (68)
آخرین دیدگاه‌ها
- در جان دلم
- در اتاق او
- در خجالت
- در تولد افکار
- در خجالت
- در مادام بوآری
6 پاسخ
نمانی
چه عنوان جالبی.
نماندن آدم ها انتظاری ست که باید داشت.
آرزویی سیاه
همیشه انتظار برای رفع نیاز سخته
مثل همیشه عالی
فدایی داری فری
چه خوب که هروز داری پست می‌ذارررررری.
این کامنتو یه‌بار دیگه هم گذاشتم، گمونم ثبت نشد ولی.
ثبت شد، جوابتو دادمممم