جاری باشیم ؟ سخنرانی
چی تو رو سر شوق میاره؟ من در یک سخنرانی کوتاه از چی حرف می‌زنم؟ از نوشتن. ایهاالناس، بنویسید. حرف بزنید. جاری باشید. من دوست دارم از چی با
چشم‌های ذاتن مشکی / برای مادرم
«با مژه‌هایم زخم‌های تو را جمع کردم و در آغوش کشیدم مردم به گریه افتادند از آتشی که مرا گرفته بود پدر! پیوسته نان خود را با خاک آغشته
خجالت
به نیتِ دیدنِ طلافروشی می‌رویم. ولی همه بسته‌اند. پاساژ شهرِ بلوار امین. طبقه‌ی اول. من جلو می‌روم سحر پشتِ سرم. یک دسته خانم با چندسایز دختربچه همزمان با ما
تولد افکار
همه چیز از سریال‌های کره‌ای شروع شد. وگرنه منِ آفتاب‌مهتاب ندیده را چه به خریدن قهوه با فلاسک از کافه؟ آن هم نه هر کافه‌ای، آن کافه. داستان
اتاق او
خارج از چهارچوب در می‌ایستد. شانه‌ی چپش را به چهارچوب تکیه می‌دهد. او به اتاق نگاه می‌کند. من به او نگاه می‌کنم. دست راستم را تکیه‌گاه چانه‌ام می‌کنم. لبخند
با خشم خود چه کنیم؟
دو هفته‌ی پیش می‌خواستم پستی دراین‌باره بنویسم. حتا نوشتم. ولی در نمی‌آمد. یعنی درنیامد. پس در پیش‌نویس‌ها ذخیره‌اش کردم و صبر کردم. چرا اصلن خواستم دراین‌باره بنویسم؟ چون دو
دسته‌ها
- جلساتِ درمان (13)
- خدا (12)
- راه‌پیما (1)
- شعر (4)
- فشن (2)
- مدنویسی (2)
- وبلاگ (185)
- آزادانه (107)
- برای مادرم (1)
- توسعه فردی (20)
- چالش (19)
- داستان (42)
- فیلم سینمایی (2)
- مصاحبه (1)
- مطالعه (6)
- مقاله (15)
- نامه (15)
- یادداشت‌نویسی روزانه (66)
آخرین دیدگاه‌ها